मनातलं काही

आज ऑफिस मध्ये बसून काम करायचा मूड नव्हता .. काही केल्या लक्ष कामात लागत नव्हत .. बहिणीला सोडायला म्हणून मोदी गणपतीच्या जवळ जायचं होतच .. तसाच पुढे गेलो आणि बालगंधर्व च्या आवारात गाडी लावली .. आणि चालत चालत निघालो .. सगळा माहोल गजबजून गेलेला .. संध्याकाळ चे साडेसात वाजत आले होते .. त्यामुळे एर्व्हीचा जंगली महाराज रस्ता  आता झगमगत्या रंगात न्हाउन निघाला होता, दोन्ही बाजूला या रस्त्याचे वैभव असलेली शिरीषाची झाडं स्वत:च्या काळ्याभोर फांद्यांनी अधिकच गहिरेपण आणत होती.

हेह्हे .. मस्तच आहे ही कल्पना . . . कुणीही मला टॅगल नाहीय . . आणि टाकलं ही नाहीय .. तरीही लिहीलंय .. :)       ये... मला पण कांचन ताईने  आधीच टॅगल होतं पण लिंक चुकीची होती म्हणून कळायला उशीर झाला ..असो .. : हॅप्पी ! : 1.Where is your cell phone? माझ्या कामाच्या टेबलावर 2.Your hair? काळे सरळ .. शहाण्या मुलासारखे !! :P 3.Your mother? शिक्षिका, माझ्या कलाकृतिंची पहिली प्रेक्षक आणि टीकाकार.. 4.Your father? शास्त्रज्ञ .. आणि प्रेरणास्थान .. :) 5.Your favorite food? तर्री मारलेली मिसळ, मग फोडणीची पोळी, पुरणपोळी, मराठी सर्वच्या सर्व पदार्थ.. [मुद्दाम म्हणून कार्ले, मुळा आणि शेपू बंद ..] चायनिज मधील सर्व व्हेज ..इटालियन पास्ता व इतर काही डिशेस.. बाकी आंतरराष्ट्रीय खाणे अजून खाल्लेले नाही.. एकूण मी खाद्यसंस्कृतिरक्षक आहे... :D

ओर्कुट ... Profile views: Since Feb '06: 20,586, Last week: 12, Yesterday: 1 २००६ साली मी अरेना मधे शिकत होतो (?) .. प्रश्नचिन्हाकडे टक लावून पाहू नका .. ते ते का आहे ते परत कधी तरी सांगीन.. अनुजा नावाच्या एका बोलघेवड्या मैत्रिणीने मला या ओर्कुट नावाच्या कम्युनिटीवर जवळ जवळ खेचूनच आणलं .. तिच आपलं सारखं चालायच .. ही कम्युनिटी आहे तो ग्रुप आहे.. असं आणि तसं .. शेवटी आलोच .. कोणीच मित्र नव्हते .. काय आहे ते ही कळत नव्हत .. पण तरी ठीक वाटलं .. तेव्हा मी एक्दाच फ़ेसबूक वर जाऊन आलो होतो आणी माय्स्पेस पण वापरल होतं तसंच काही असेल असं वाटलं होतं .. पण हे भलतंच होतं .. परवा सहजंच चाळता चाळता अगदी पहिल्या स्क्रॆप पासून चाळायला सुरुवात केली आणि अनेक टाईमपास .. सिरीयस आठवणी जाग्या झाल्या .. काही स्क्रॅप देत आहे .. हा पहिला वहिला .. Anuja: Hi avadale na! bagh mi sangat hote na join ho mhanun. any ways aata tuzya avadichya ani itar communities bagh. specially Sandeep Khare & Saleel Kulkarni By

ओर्कुट वर मी एक कम्युनिटी सुरु केली "लहानपणीचे महान उद्योग " या नावाने. त्यात एकाने विषय टाकला होता की आता मराठीत निबंध लिहा. तेव्हा लहान असताना जसा लिहायचात तसा आठवून लिहा. किंवा त्या पद्धतीचा .. मी हा लिहीला आहे .. :D आवडता पक्षी - मोर मला मोर हा पक्षी खूप आवडतो. मोराचा रंग निळा अस्त्तो. पण त्याला निळू म्हणत नाहीत मोरच म्हणतात. मला निळू फुले यांचे सिनेमे आवडतात. नाच रे मोरा हे गाणे देव बाप्पा सिनेमातले आहे. गणपति बाप्पा चे वाहन जरी उन्दीर असले तरी तो कधी तरी एक्दा मोरावर बसला होता म्हणून त्याला मयुरेश्वर म्हणतात. मयुर माझा मित्र आहे पण मी त्याच्याशी जास्त भांडतो कारण तो नेहमी माझ्या पेक्षा जास्त मोराची पिसे त्याच्याकडे आहेत म्हणून मला चिडवत असतो.

संदिप खरे यांच्या “नसतेस घरी तु जेव्हा” या कवितेवर आधारीत IT वर्जन :) नसतेस ऑनलाईन तु जेव्हा जीव तुटका तुटका होतो जी-टॉक चे विरती धागे ऑर्कुट फाटका होतो ॥धृ॥ डिस्क फाटुन क्रॅशच व्हावी कल्लोळ तसा ओढवतो चॅटींग दिशाहीन होते अन लॅन पोरका होतो ॥१॥ येतात ई-मेल दाराशी हिरमुसून जाती मागे विंडोशी थबकुन कर्सर तव मेसेजवाचुन जातो ॥२॥ लघु लिपीत खेळवणाऱ्या त्या स्माईली स्मरती सगळ्या प्रॉक्सी-विन नेट अडावे मी तसाच अगतीक होतो ॥३॥ तु सांग सखे मज काय मी सांगु या स्टेटस लाईन्सना माऊसचा जीव उदास माझ्यासह क्लिक-क्लिक करतो ॥४॥ ना अजुन झालो ऍलोकेट ना बिलेबल अजुनी झालो तुजवाचुन पिंगींग राहते तुजवाचुन मेसेंजर अडतो ॥५॥ ~ ही कविता ई - मेल द्वारे प्रभास गुप्ते यांच्या ब्लॉग वरून मिळालेली आहे . ~

आज खूपच दिवसानी प्रत्यक्षात युगांनंतर वाटत आहे. पण जलरंगात प्रत्यक्ष जागेवर बसून काम केल. पुणे विद्यापीठातलं जुनं कॅंटीन आहे हे. इथे कायम वर्दळ असते, मुला मुलींचे ग्रूप्स आणि प्रोफेसर लोकांची टोळकी .. [टाळकी] इथे चहा गप्पांसाठी येत असतात .. सतत रिक्षा कार आणि दुचाकी ये जा करत असतात .. आणि रस्ता ओलांडला की एक अत्यंत रम्य आणि निवांत असा बगीचा आहे. फार काहीच तिथे बागकाम केलेले नाहीय. पण तरी ही रम्य आहे ते तिथल्या वृक्षराजी आणि तळ्यामुळे... आणि शांततेमुळॆ आज खूप दिवसानी तिथे गेलो .. जुने कॉलेजचे दिवस आठवले .. स्केचिंग करता करता गप्पा माराय्च्या .. स्पॉट शोधत तास तास शोधत फिरायचं ..स्पॉट सापडला की आजुबाजुचे काही न पहाता लगेच बसून काम सुरु करायचे .. किंवा पाणे आणण्याच्या निमित्ताने इतरांची विशेषत: वर्गातल्या काही खास व्यक्तिंची चित्रे पहायची आणि त्यात ’मदत’ ’corrections' करून द्यायच्या आणि जरा मैत्री वाढवायची .. :P सग्गळ आठवलं पण आज ते आठवून ही काम करायची ओढ कमी झाली नाही की मी भूत काळात रमलोही नाही.. रमावेसे वाटलेही नाही..

कॉलेजच्या सुरूवातीच्या दिवसातल आणि आताही माझ्या आवडत्या गाण्या पैकी एक ! आत्ताच ऐकत ऐकत लिहून काढल आहे.. जमल तर नक्की ऐका .. रात्री च्या वेळेस मस्त वाटतं .. :) बादलो की गहराई मे सोचे क्या हुजूर .. उंचे उंचे परबत है जमीं से कितने दूर .. आंहे भरती है ये ठंडी हवा .. ऐसे रंगी राहो मे अब हमको क्या हुआ.. चांद से तारोंका है आपस का फ़ासला बीच मे ये गहना दुनिया .. इस दुनिया को कहते मजबूर मिटा दिया खुद हस्ती को ये है किसका कसूर ? .. तमन्ना है यही .. ऐसे यूं अभी हम बसाये कोई... नया जहा.. आशना हो ये दिल.. प्यार के काबील साज ऐसी भी हो .. सुने जहां मुसाफिर को मिले रासता, जमाने को मिले वासता कैसे कैसे परवानो कि बाते मशहूर जैसे ये नजराने वैसे ही ये सुरूर है यकीन दिल मे सुबह आयेगी जरूर मिटेगा ये अंधेरा होगा हरेक शहने नूर.. .. प्यार करते इधर, प्यार बनते इधर दास्तां ए सिफ़र... सुनो यहां ये भी होंगे खफ़ा .. क्या पता क्या गिला ? हर कदम पे मिले कोई नया.. मुसाफिर को मिले रासता, जमाने को मिले वासता -- अल्बम : सिफ़र गायक : लकी अली..

खूप दिवसानी लिहाव अस वाटत होतं पण होत नव्हत .. आज भारताचा ६३वा स्वातंत्र्यदिवस .. भारतमातेच्या चरणी स्वत:चे बलिदान देणार्‍या शूराना आठवण्याचा दिवस .. त्यांची अपुरी कार्ये पूर्ण करण्याचा संकल्प करण्याचा दिवस. स्वातंत्र्य दिनाच्या दिवशी कार्यक्रम आटोपून आल्यावर मला प्रकर्षाने उणीव जाणवली ती वंदेमातरम च्या पूर्णत्वाची .. का आपण अजून ही अर्धवट म्हणायचे .. मी youtube या संस्थळावर शोध घेतला ..त्या पैकी हे काही पहावेत/एकावेत आगळेवेगळे असे व्हिडीओ...

गेल्या महिन्यात आमच्या कुटुंब कबिल्यासह [ या कबिल्यामधे घरातले आणि मामा मावश्यांची कुटुंबेही होती ! एकूण २५ जण .. ] तिरूपतिला जाऊन आलो. तसा मी तिथ आता पर्यंत ५-६ वेळा जाऊन आलोय.. मस्त जागा आहे. मला तरी तिथलं वातावरण खूप भारी वाटतं ! दिवस भर हुंदडायच आणि भूक लागली की फ्री मिल मधे किंवा स्टॉलवर भातावर ताव मारायचा ! मला खरतर डोंगर चढत जायच होतं पण यावेळेस असं फार काही करता आलं नाही. :( पुढल्यावेळी नक्की करणार आहे . .. तीन दिवस थांबलो होतो तिरूमला मधे, [ तिरूपती हे गाव पायथ्याशी येतं आणि व्यंकटेश्वराचे देवस्थान आहे डोंगरावर तिरूमला मधे ] तिरूमला हे डोंगरावर आहे त्यामुळे तिथले वातावरण खूप प्रसन्न होतं एकदम आल्हाददायक ... आमच्या स्वागताला स्वत: वरूण राजे ही हजर झाले त्यामुळे प्रवासाचा शीण ही गेला.. [ आणि पुढे ही वरूण राजाने लुड्बुड न करता दडी मारल्याने फिरायचा उत्साह ही टिकला ! :P] पहिल्या दिवशी सर्व स्थिरस्थावर झाल्यावर पहिला शोध घेतला तो चांगल्या हॉटेल्चा .. आणि इतर सोयी पाहून वेळ घालवला.. दुसर्‍या दिवशी ११ वाजताच दर्शन होत. सव्वा तासातच श्री व्यंकटेशाचे दर्शन झाले.. लाडू घेतले. .. :D ब

खरंतर मी ब्लोग सुरू कराव अस काही ही घडलं नाहीय पण तरीही हा प्रयोग प्रपंच. रोजच्या कामात असताना किंवा रिकामं बसलेलं असताना काही विचार मनात येतात, कधी आनंदाचे, निराशेचे, निरागस, लोभस .. शेकडो विचार असतात या मनात .. इथे माझे विचार मी मोकळेपणाने मांडणार आहे. मला गाणी आवडतात, सिनेमातली किंवा गझल भावगीत सुद्धा.. मला काही English गाणी आवडतात. त्या बद्दल लिहायला आवडेल. खरंच, एखादीच ओळ आपला अख्खा दिवस गोड करु शकेल अशी किमया आहे या गाण्यांमधे .. मला चित्र काढायला आवडत .. पण मी इथे फक्त मला आवड्णारया चित्रांबद्दल बोलणार आहे .. सिनेमा .. त्यांचे प्रकार .. रोजची चटर पटर आणि असच काही बाही .. खरंतर मी मलाच तपासणार आहे .. त्रयस्थ नजरेतून ! ( की अस्वस्थ नजरेतून ?)