मनातलं काही

खरंतर मी ब्लोग सुरू कराव अस काही ही घडलं नाहीय पण तरीही हा प्रयोग प्रपंच. रोजच्या कामात असताना किंवा रिकामं बसलेलं असताना काही विचार मनात येतात, कधी आनंदाचे, निराशेचे, निरागस, लोभस .. शेकडो विचार असतात या मनात .. इथे माझे विचार मी मोकळेपणाने मांडणार आहे. मला गाणी आवडतात, सिनेमातली किंवा गझल भावगीत सुद्धा.. मला काही English गाणी आवडतात. त्या बद्दल लिहायला आवडेल. खरंच, एखादीच ओळ आपला अख्खा दिवस गोड करु शकेल अशी किमया आहे या गाण्यांमधे .. मला चित्र काढायला आवडत .. पण मी इथे फक्त मला आवड्णारया चित्रांबद्दल बोलणार आहे .. सिनेमा .. त्यांचे प्रकार .. रोजची चटर पटर आणि असच काही बाही .. खरंतर मी मलाच तपासणार आहे .. त्रयस्थ नजरेतून ! ( की अस्वस्थ नजरेतून ?)

माणसाला कोड्याची ओढ खूपच आदिम काळापासूनची, स्वत:ला विविध प्रश्नांनी वेढून घेणं हा त्याचा छंदच होता जणू.. आणि तो आजतागायत आहे. मग ते कोणत्याही स्वरूपाचं ढंगाच असो. मला ही असे काही प्रश्न पडत असतात.. असाच एक प्रश्न.. "नातं" .. नात्याचा अर्थ, नाजूकपणा .. ब्ला ब्ला ब्ला मी इथ मांडणारच नाहीये.. त्यावर माझी लिहीण्याची ताकद नाही आणि मी लिहीलंच तर तुमच्यात ना ते सहन करण्याची.. फक्त मला प्रश्न पडलाय नातं म्हणजे काय.. न + आंत = नातं ? कित्येकदा असं सहज म्हणून जातो . अरे माझा अमुक अमुक आहे .. सहन करावं लागतं सांगतो कोणाला. खरतर दोन मनं जवळ आली की एक जे तयार होतं जे फक्त त्या दोघांनाच खर कळतं ते नातं (आता लगेच ते दोघ म्हणल्यावर प्रेम.. लफडी असे घासलेले शब्द मनातही आणू नका.. दोन गुंडांमधे पण नातं असतंच की मुन्नाभाई आणि सर्किट सारखं) मग त्या गोष्टीला नात्याची खरतर गरज नसते.. त्याला मैत्री अस नाव तरीही लोक देतातच.. माहित नाही का..कॉलेजमधे इतके मित्र होतात .. त्यातले किती संपर्कात रहातात.. त्तरीही आपण मित्र म्हणतो.. अडचणीच्यावेळी आपण एकमेकांना मदत करतो .. आपल्याशी काही नातं नसताना जेंव्हा मि...

दुपारची टळटळीत उन्हाची १२ची वेळ.. मी आईला घेऊन घरी येत होतो. सिग्नल पडला आणि मी भर चौकात थांबलो. घामानं निथळलो होतो आणि आणि वैतागलो पण होतो .. आणि एव्ढ्यात एक व्हॆन शेजारी येउन उभी राहिली. गाडीत शाळेतली छोटी छोट्टी चुन्नू मुन्नू होती आणि चक्क लहानमुलांची गाणीच ऐकत होती .. " झुक झुक झुक अगीन गाडी .. धुरांच्या रेषा हवेत काढी .. " मी १० वर्ष मागे गेलो आणि क्षणार्धात परतलोही .. सिग्नल सुटला मीही निघालो.. पण विचार सुटेना ..विचार मनात चालूच होता. आज मुलं मामाच्या गावाला कुठे जातील .. समोरच्या बिल्डींगमधे किंवा दुस-या उपनगरात .. मामाच त्या शहरातला असेल तर पोरं जाणार तरी कुठे .. त्याना ते सुखच नाही .. जे मी आणि माझ्या भावंडांनी मिळवलं आणि मामा असलाच दुस-या गावी तर तो एकदम असतो दुस-या देशात.. मग मुलं काय म्हणतील .. काय करतील .. याच भावनेतून मी ही विडंबन कविता केली आहे .. पहा जमलीय का ते ? सूं.. सूं .. सूं सूं विमान जाई उंच ढगात झोके घेई देशांची नावे सांगू या मामाच्या देशाला जाउया जाउ या मामाच्या देशाला जाउया मामा माझा नोकरदार कंपनीच घर न दार उंच इमारती मोजु या मामाच्या देशाला जा...

विविध रंगांचं.. आकारांचं.. विविध प्रतलांचं .. एक देखणं विश्व.. प्रकाशाच्या सानिध्यात साधे काचेचे तुकडे ही इतकी सुंदर निर्मिती करु शकतात याचं मूर्तीमंत उदाहरण. मला कॅलिडोस्कोपचं लहानपणापासून आकर्षण आहे. मी काही स्वत: जाऊन विकत घेतले आहेत वगैरे असं काही नाही. आमच्या वाड्यात एक घर होत. [ मी लहानपणापासूनच वाड्यात सर्व घरांमधे अप्रतिर्हत संचार करू शकत होतो. कारण मी एक तर सगळ्यात लहान आणि इतर माणसांचा (भाडेकरूंचा - हा शब्द मला तसा इथे चुकीचा वाटतो.) आवडता होतो. त्यामुळे मी कुठे ही असायचो. हां तर कुठे होतो मी ? हां कॅलिडोस्कोप.. तर आमच्या घरामागे त्याचं घर होतं त्यात एक चौकोनी कुटुंब रहायचं .. त्यातले काका शाळॆमधे गणित शिकवायचे आणि त्यांची दोन हुशार मुले व काकु. असं छान कुटुंब. तर ते काका मला अशा गमतीशीर गोष्टी दाखवायचे.. त्यानी मला एके दिवशी कॅलिडोस्कोप करून दिलेला. ]खरंतर खूप जुनी आठवण आहे ही.. मग त्याचा इथे काय संबंध.. आहे. आज आम्ही मित्र मित्र एकाच व्यक्तीबद्दल बोलत होतो. पण प्रत्येकाच मत वेगळं. खूप चर्चा आणि वाद. मग तो हेच करत नाही .. तेच करतो.. तो शिस्तीत शेंडी लावतो, आ...