Skip to main content

संडे हो या मंडे ..



आज खूपच दिवसानी प्रत्यक्षात युगांनंतर वाटत आहे. पण जलरंगात प्रत्यक्ष जागेवर बसून काम केल. पुणे विद्यापीठातलं जुनं कॅंटीन आहे हे. इथे कायम वर्दळ असते, मुला मुलींचे ग्रूप्स आणि प्रोफेसर लोकांची टोळकी .. [टाळकी] इथे चहा गप्पांसाठी येत असतात .. सतत रिक्षा कार आणि दुचाकी ये जा करत असतात .. आणि रस्ता ओलांडला की एक अत्यंत रम्य आणि निवांत असा बगीचा आहे. फार काहीच तिथे बागकाम केलेले नाहीय. पण तरी ही रम्य आहे ते तिथल्या वृक्षराजी आणि तळ्यामुळे... आणि शांततेमुळॆ
आज खूप दिवसानी तिथे गेलो .. जुने कॉलेजचे दिवस आठवले .. स्केचिंग करता करता गप्पा माराय्च्या .. स्पॉट शोधत तास तास शोधत फिरायचं ..स्पॉट सापडला की आजुबाजुचे काही न पहाता लगेच बसून काम सुरु करायचे .. किंवा पाणे आणण्याच्या निमित्ताने इतरांची विशेषत: वर्गातल्या काही खास व्यक्तिंची चित्रे पहायची आणि त्यात ’मदत’ ’corrections' करून द्यायच्या आणि जरा मैत्री वाढवायची .. :P सग्गळ आठवलं पण आज ते आठवून ही काम करायची ओढ कमी झाली नाही की मी भूत काळात रमलोही नाही.. रमावेसे वाटलेही नाही..



आज मला मनापासून चित्र काढायची ओढ लागली होती.. खूपच .. बसलो .. स्पॉटही सापडला .. नीट वस्तू मांडल्या पाणी ओतून घेतलं ब्रश रंग काढून घेतले.. काम सुरु केल.. कागदावर पाण्याचा एक हात दिला आणि हळू हळू रंग सोडले .. मला रंग हाताळ्ता येतच नव्हते .. काही केल्या. .. रंगाचे अंदाज चुकत होते, कागद मधेच खराब होता, रंगाच्या ट्युब्स वाळ्ल्या होत्या काही. .काही रंगाचा फेसच होत होता, जस सगळ्यानी परिक्षा पहायच ठरवलं होतं, म्हणायला गेल तर ही कारणे सामन्य आहेत काम करत असलेल्या चित्रकारासाठी..खूप दिवसानी काम करणार्‍या माझ्यासारख्याला कामापासून परावृत्त करायला खूप सारी आहेत. पण तरी ही कुठल्याच कारणाने निराश न होता फक्त चित्र पूर्ण करायच आणि कोणी काही म्हणले तरी चालेल आज आपण स्वत:ला स्वत:पुढे हारू द्यायचे नाही एवढेच ठरवेले होते.. कसे बसे रंगाचे प्राथमिक वॉश मारले पण नंतर लक्षात येऊ लागलं की इतकं पण आपण वाईट करत नाहीये. जरा रंगाच आणि पाण्याच प्रमाण चुकत होत. कागद ही पाणी शोषून घेत होता.. [आधीच उल्हास.. त्यातून कागद bloating ] तरीही मी काम सुरूच ठेवलं

मधून मधून येणारे जाणारे .. आणि इतर ही चित्र काढायला आलेले भेटत होते .. काही जुने मित्रही भेटले. मुळीक सरांचा चित्रणाचा वर्ग ही इथेच होता .. त्यांचे मार्गदर्शनानेही हुरूप आला...

आज मी या चित्राबद्दल लिहिण्यापेक्षा माझ्या मनस्थिती बद्दल लिहिलय .. कारण चित्र करण्यासाठी चांगली मनस्थिती लागतेच ना ! असो .. आता एक पाऊल पुढे टाकलं आहे .. आता थांबायच नाहीय .. पॆंटिंग चालू .. संडे हो या मंडे . :D

Comments

Bhagyashree said…
अत्तिशय अप्रतिम चित्र आहे हे ! मी पाहीलेले सर्वात उत्तम. खरंच !
तो झाडांतून दिसणारा आकाशाचा निळसर तुकडा केवळ अमेझिंग जमलाय !
veerendra said…
धन्यवाद .. मला खरच वाटल नव्हत की कुणाला हे इतक आवडेल ..
मनापासून आभार !

Popular posts from this blog

टॅगा टॅगी .. - खो !

हेह्हे .. मस्तच आहे ही कल्पना . . . कुणीही मला टॅगल नाहीय . . आणि टाकलं ही नाहीय .. तरीही लिहीलंय .. :)       ये... मला पण कांचन ताईने  आधीच टॅगल होतं पण लिंक चुकीची होती म्हणून कळायला उशीर झाला ..असो .. : हॅप्पी ! : 1.Where is your cell phone? माझ्या कामाच्या टेबलावर 2.Your hair? काळे सरळ .. शहाण्या मुलासारखे !! :P 3.Your mother? शिक्षिका, माझ्या कलाकृतिंची पहिली प्रेक्षक आणि टीकाकार.. 4.Your father? शास्त्रज्ञ .. आणि प्रेरणास्थान .. :) 5.Your favorite food? तर्री मारलेली मिसळ, मग फोडणीची पोळी, पुरणपोळी, मराठी सर्वच्या सर्व पदार्थ.. [मुद्दाम म्हणून कार्ले, मुळा आणि शेपू बंद ..] चायनिज मधील सर्व व्हेज ..इटालियन पास्ता व इतर काही डिशेस.. बाकी आंतरराष्ट्रीय खाणे अजून खाल्लेले नाही.. एकूण मी खाद्यसंस्कृतिरक्षक आहे... :D

पंचममय शाम

"कल क्या होगा किसको पता अभी जिंदगी का लेलो मजा.. " काल रात्री आर डी च्या चाहत्यांनी म्हणजे पंचम मॅजिक या संस्थेने आयोजित कार्यक्रमाला गेलेलो. टिळक स्मारक मंदिरात नऊ वाजताचा कार्यक्रम होता, पण माझे काम लवकर आटोपल्याने साडेआठलाच पोहोचलो, मला आयोजाकापैकीच एकानी बोलावले होते त्यामुळे पास मिळाला होता, आधीच आत जाऊन बसलो होतो .. आत गेलो तर एक ३०-४० टाळकी गप्पा मारत मारत काम करत होती .. सगळी माझ्यापेक्षा १०-२० वर्षांनी मोठी .. मला वाटल आता बोर होणार कार्यक्रम सुरु होईपर्यंत पण हळूहळू त्याच्या गप्पात मी कधी मिसळलो ते कळलेच नाही. स्टेजवर मोठा पंचमदांचा फोटो, त्याच्याजवळ स्क्रीन, कडेला स्टेन्डवर पंचमचेच तैलचित्र, काळे [ फक्त याच कार्यक्रमासाठी पंचमचे फोटो प्रिंट करून तयार केलेले ] टी-शर्ट घालून कामात गर्क असलेली माणसे, आणि मोठ्यांदा लावलेलं हे गाणं! त्यातही वेगवेगळया विषयावर आणि टाईमपास गप्पा व चहा! जो महोल तयार झाला होता तो खरोखर अवर्णनीय! आर. डी. मय झाला होत सर्व .. हा खरोखर आर. डी. चा करिष्माच आहे कि फक्त एका माणसाच्या प्रेमापोटी, जो त्यांना आयुष्यात कदाचित भेटला असेल वा नसे

सैर सपाटा

आज ऑफिस मध्ये बसून काम करायचा मूड नव्हता .. काही केल्या लक्ष कामात लागत नव्हत .. बहिणीला सोडायला म्हणून मोदी गणपतीच्या जवळ जायचं होतच .. तसाच पुढे गेलो आणि बालगंधर्व च्या आवारात गाडी लावली .. आणि चालत चालत निघालो .. सगळा माहोल गजबजून गेलेला .. संध्याकाळ चे साडेसात वाजत आले होते .. त्यामुळे एर्व्हीचा जंगली महाराज रस्ता  आता झगमगत्या रंगात न्हाउन निघाला होता, दोन्ही बाजूला या रस्त्याचे वैभव असलेली शिरीषाची झाडं स्वत:च्या काळ्याभोर फांद्यांनी अधिकच गहिरेपण आणत होती.